Ǫnundr hét maðr; hann var Ófeigs sonr burlufótar, Ívars sonar beytils. Ǫnundr var bróðir Guðbjargar, móður Guðbrands kúlu, fǫður Ástu, móður Óláfs konungs ins helga. Ǫnundr var upplenzkr at móðurætt, en fǫðurkyn hans var mest um Rogaland ok um Hǫrðaland. Ǫnundr var víkingr mikill ok herjaði vestr um haf.
Úlfr hét maðr, sonr Bjálfa ok Hallberu, dóttur Úlfs ins óarga; hon var systir Hallbjarnar hálftrǫlls í Hrafnistu, fǫður Ketils hœngs. Úlfr var maðr svá mikill ok sterkr at eigi váru hans jafningjar; en er hann var á unga aldri lá hann í víkingu ok herjaði.
Mǫrðr hét maðr, er kallaðr var gígja. Hann var sonr Sighvats ins rauða; hann bjó á Velli á Rangárvǫllum. Hann var ríkr hǫfðingi ok málafylgjumaðr mikill ok svá mikill lǫgmaðr, at engir þóttu lǫgligir dómar dœmdir, nema hann væri við. Hann átti dóttur eina er Unnr hét. Hon var væn kona ok kurteis ok vel at sér ok þótti sá bestr kostr á Rangárvǫllum.
Ketill flatnefr hét einn ágætr hersir í Nóregi; hann var sonr Bjarnar bunu, Gríms sonar hersis ór Sogni. Ketill var kvángaðr; hann átti Yngvildi, dóttur Ketils veðrs, hersis af Raumaríki. Bjǫrn ok Helgi hétu synir þeira; en dœtr þeira váru þær Auðr en djúpúðga, Þórunn hyrna ok Jórunn mannvitsbrekka.